“Νηπενθές”
Η πρώτη ατομική μου έκθεση
Η iFocus Photo Gallery παρουσιάζει την πρώτη μου ατομική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Νηπενθές». Την επιμέλεια ανέλαβε η Δώρα Λαβαζού. Η έκθεση διερευνά τη μνήμη και τη δύναμη της τέχνης να λειτουργεί ως μορφή εσωτερικής ίασης.
– Σωκράτης Ταταρίδης –
Photo Gallery
Μερικές φωτογραφίες της Έκθεσης.
Νηπενθές:
Αυτό που διώχνει το πένθος ή το δίχως λύπη.
Ο όρος πρωτοσυναντάται στην Οδύσσεια του Ομήρου, ραψωδία δ΄ (στ. 219–232). Εκεί, η Ελένη προσφέρει στον Τηλέμαχο και στους συνδαιτυμόνες της ένα φάρμακο νηπενθές, που της είχε χαρίσει η Πολυδάμνα, σύζυγος του βασιλιά της Αιγύπτου Θώνη.
Το νηπενθές φάρμακον είναι η ουσία που απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη. Έτσι και η ευεργετική δύναμη της φωτογραφίας λειτουργεί για την ψυχή όπως το μαγικό βότανο της λήθης και της παρηγοριάς στην Οδύσσεια.
Η ιδέα ότι το νηπενθές — η λήθη, η ανακούφιση — μπορεί να συνυπάρξει ή να αντιπαρατεθεί με την τέχνη της μνήμης, όπως η φωτογραφία, ανοίγει έναν από τους πιο ευαίσθητους διαλόγους ανάμεσα στην ψυχή και τον χρόνο.
Η φωτογραφία «φυλακίζει» τη στιγμή, δημιουργώντας εκείνη τη μικρή ρωγμή στον χρόνο όπου ό,τι θα έσβηνε για πάντα αποκτά αιώνια παράταση ύπαρξης. Κάθε φωτογραφία είναι, έτσι, μια πράξη συμφιλίωσης με τον χρόνο.
Υπάρχουν δύο τρόποι να ξεφύγει κανείς από τον πόνο:
ο ένας είναι η λήθη· ο άλλος, η συμφιλίωση. Η Ελένη στην Οδύσσεια επέλεξε το πρώτο. Ο φωτογράφος επιλέγει το δεύτερο.
Επιλέγει να θυμάται χωρίς να πονά· να μεταμορφώνει μέσα από τη φωτογραφία, το τραύμα του σε φως, το πένθος σε κάδρο.
Η οδύνη γίνεται εικόνα — και με τον τρόπο αυτόν εξαγνίζεται. Αυτό είναι το μυστικό της τέχνης:
όχι να λησμονεί, αλλά να μετατρέπει τη μνήμη σε αιώνιο φως.
Η φωτογραφία δεν ακυρώνει τη μνήμη· την καθαγιάζει.
Σωκράτης Ταταρίδης
http://myotherside.gr
Με τη φωτογραφία άρχισα να ασχολούμαι το 2014, μετά από μια δύσκολη περίοδο τριών ετών προσπαθώντας, μάλλον ασυνείδητα, να βρω έναν τρόπο να «ξεφύγω» από τη θλίψη που με συνόδευε, ύστερα από την απώλεια και των δύο γονιών μου μέσα σε λίγα χρόνια.
Το φωτογραφικό «κλικ» λειτούργησε ως απελευθέρωση από τη θλίψη όχι μέσα από τη λήθη, αλλά μέσα από τη συμφιλίωση· γιατί η μνήμη είναι θεμέλιο της ταυτότητάς μας. Αν αρνηθείς τις μνήμες σου, είναι σαν να αρνείσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η τέχνη υπήρξε ανέκαθεν για μένα ένας τρόπος λύτρωσης· ένα μέσο ηρεμίας, έκφρασης και εσωτερικής ισορροπίας — είτε ποίηση ήταν αυτή, είτε μουσική, είτε πεζογραφία. Με κάποιον τρόπο η φωτογραφία (που περικλείει μέσα της και τα τρεις αυτές μορφές τέχνης) συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή μου· η επιλογή της έγινε αβίαστα και τελείως φυσικά, χωρίς πολύ σκέψη. Είναι με κάποιον τρόπο, σαν να με βρήκε αυτή και όχι εγώ.
Από τότε παραμένει για μένα πηγή δημιουργίας, στοχασμού και αυτογνωσίας. Ένα δώρο που μου δόθηκε για μια πορεία ζωής που εξελίσσεται μέσα από εικόνες, χρώματα, φως και σκιές. Μικρές στιγμές που αναγεννιούνται μέσα στο φως (ή στην απουσία του) και μετουσιώνονται σε τέχνη· σε κάτι που μένει και αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου, γράφοντας το μήνυμα σας στην παρακάτω φόρμα.